SP - Informator

„Bądź sobą - szukaj własnej drogi.

Poznaj siebie, zanim zechcesz dzieci poznać.

Zdaj sobie sprawę z tego, do czego sam jesteś zdolny,

zanim dzieciom poczniesz wykreślać zakres ich praw i obowiązków.”   

Janusz Korczak

„Kochaj i dawaj przykład”.

Janusz Korczak

„Gdy się kogoś kocha, to się kocha całego człowieka,

takim jaki jest, a nie takiego, jakim by się go chciało mieć”.

Lew Tołstoj

„Nie trać nigdy cierpliwości. To jest ostatni klucz, który otwiera drzwi”.

A. de Saint-Exupery

 „Najlepszym miejscem pod słońcem na ziemi jest dom, w którym rodzice są przystępni i rozważnie unikają wszelkich zachowań, które mogłyby być odczytane jako brak zainteresowania, czy jako wyraz pogardy”.

G. Mac Donald

1. Oddziaływanie poprzez słowo, wspólne działanie, przykład rodziców – jak i dlaczego?

Poprzez słowo rodzice przekazują dzieciom informacje, które w ich głowach kształtują kryteria, co dobre, a co jest złe. Poprzez wspólne działania wypracowują nawyki.

2. Stwarzanie atmosfery życzliwości

Cechą rodziny Dobrzyńskich jest obowiązkowość. Równocześnie rodzice dbają, by w domu nie było reżimu, presji, ale dużo życzliwości i zabawy. Oprócz obowiązków rodzice grają
z dziećmi w gry planszowe, jeżdżą na rolkach itp. Jest im dobrze z dziećmi.

Dlaczego?

Tylko w klimacie rodzinnym pełnym życzliwości można budować więź przyjaźni, relacje, powierzać sobie sprawy.

3. Budowanie autorytetu rodziców

Autorytet oparty jest na dwóch elementach: wolności i prawdzie. Rodzic nie traci autorytetu jeżeli przyznaje się przed dzieckiem, że coś mu nie wyjdzie, ważne, by dziecko widziało, jak rodzic dokłada starań, by być lepszym człowiekiem.

Dlaczego?

Autorytet w wychowaniu jest niezbędny.

4. Okazywanie sobie miłości przez małżonków

Pan Waldemar twierdzi, że najważniejszą rzeczą jaką może dać tata dzieciom – to wzór jak kochać.

Dlaczego?

Przez miłość małżeńską, wsparcie wzajemne rodziców dzieci otrzymują fundament dobrego wychowania.

Bibliografia: D. Niedźwiecka - polonistka, dziennikarka, „Sposób na dobry charakter”[w:] don Bosco nr 6(166), czerwiec 2016.

Sposoby na dobry charakter - rady Katarzyny i Waldemara Dobrzyńskich rodziców pięciorga dzieci i  modelatorów Akademii Familijnej cd.

1. Uczenie męstwa i oczekiwania

Państwo K. W. Dobrzyńscy uczą rozróżniać dzieci, kiedy ich samopoczucie jest na tyle złe, że mogą zwolnić się z obowiązków, a kiedy - dobrze jest, by je przełamały.

Dlaczego?

Przezwyciężanie pragnienia wygody umożliwia dziecku coraz sprawniejsze i niezależne od okoliczności działanie. Umiejętność rezygnacji w ważnych momentach z własnych potrzeb jest konieczna – by jako dorośli potrafili w przyszłości budować szczęśliwe relacje
i związek.

2. Obserwowanie, słuchanie, zadawanie pytań i dopiero na końcu pouczanie

Aby lepiej zrozumieć dziecko trzeba je obserwować. Rozwojowi dziecka sprzyja też zadawanie mu pytań pogłębionych „Co myślisz na ten temat?”, „Co Cię najbardziej zasmuciło?”

Dlaczego?

Umożliwia to budowanie głębokiej więzi, buduje zaufanie, przyjaźń, przestrzeń do prowadzenia rozmów.

3. Pozwalanie dzieciom doświadczyć konsekwencji

Rodzice nie wyręczają dzieci w tym, co mogą zrobić same. Pozwalają, by dzieci doświadczyły, czym skutkuje podjęcie lub nie podjęcie jakiegoś wysiłku.

Dlaczego?

Ten sposób pomaga przejmować dziecku odpowiedzialność za swoje życie i wybory. Rodzice wyrabiają w ten sposób u dziecka świadomość, że to ono, a nie zły los  itp.  jest odpowiedzialne za niepowodzenie wynikłe z braku działania.

Bibliografia: D. Niedźwiecka - polonistka, dziennikarka, „Sposób na dobry charakter”[w:] don Bosco nr 6(166), czerwiec 2016.

Sposoby na dobry charakter - rady Katarzyny i Waldemara Dobrzyńskich, rodziców pięciorga dzieci i  modelatorów Akademii Familijnej

1. Trenowanie nawyków

Wyznaczaj dziecku dostosowane do wieku trzy zadania i trenuj je wspólnie przez miesiąc np.: sam odwieszam kurtkę, współpracuję z rówieśnikami. Po tym czasie dzieciom dane zachowanie wchodzi w nawyk. Następnie rozpoczynaj trening kolejnych zadań.

Dlaczego?

Nawyki usprawniają zorganizowanie w życiu codziennym. W taki sam sposób małżeństwo trenuje cnoty u dzieci, czyli sprawne wybieranie tego co dobre.

2. Wprowadzanie i egzekwowanie zasad adekwatnych do wieku dziecka

W domu istnieją sensowne, przemyślane zasady  np.: dotyczące relacji (nie kłócimy się przy stole), przestrzeni (sprzątam po sobie) itp.

Dlaczego?

Uczą dziecko, że w świecie istnieje porządek, który należy zachować lub przyjąć konsekwencje jego nie przestrzegania. Ułatwiają wyjaśnienie dziecku, dlaczego to, czy tamto należy robić, dają sens codziennym czynnościom, ułatwiają relacje z innymi itp.

3. Bycie jednomyślnym wobec dzieci w postanowieniach

Sprawy zasadnicze w wychowaniu Państwo K. W. Dobrzyńscy mają ustalone
i przemyślane. Jeśli np.: jedno z rodziców podejmie decyzję„ tj.: „nie oglądasz przez 3 dni telewizji”, to drugie konsekwentnie tej decyzji przestrzega. Wspólne decyzje wypracowują razem podczas codziennych 10 minutowych spacerów.

Dlaczego?

Dzięki temu dziecko nie próbuje rozgrywać sytuacji na swoją korzyść.

Bibliografia: D. Niedźwiecka - polonistka, dziennikarka, „Sposób na dobry charakter”[w:] don Bosco nr 6(166), czerwiec 2016.

Dobrego roku szkolnego! - życzy Alicja Smoczeńska - pedagog szkolny